Dlaczego teatr?
Tam się spotykamy. Tam słuchamy. Mówimy do kogoś – do Drugiego; to spotkanie, czyli teatr jest miejscem spotkania oraz wszystkim czego poza teatrem brak. W teatrze szuka się tego czego brak. Dlatego teatr – aby znaleźć to, czego nie ma. Ja osobiście poszukuję duchów. Teatr jest dla mnie rozmową z duchami. Nie mam ich na co dzień. Poszukuję ich w teatrze.
Dla kogo piszę?
Zaczynam od siebie. Jeśli będę zainteresowany tym co piszę i o czym, to wydobędę tego Drugiego dla kogo piszę. Zaczynam od siebie i idę do Ciebie. Pisząc. Nawiązuję kontakt.
O czym trzeba pisać?
Trzeba pisać, po prostu. O wszystkim. O tym co w środku i na zewnątrz. Ponieważ nie wiemy, kto tak naprawdę jest tutaj lub po tamtej stronie. Na początku nie wiemy nawet gdzie my sami jesteśmy. Pisząc odnajdujemy siebie. Piszemy, aby być jednocześnie tu i tam. Niech będzie zabawnie i smutno, szybko i wolno, niech będzie noc i dzień. Dlatego trzeba pisać.
O czym wolno milczeć?
Nie wolno milczeć! W ogóle – a zawłaszcza w teatrze. O wszystkim co ukryte lub niedopowiedziane należy napisać. Odważnie. Jeśli nie zostanie usłyszane, to należy powtarzać. Iść w zaparte.
Czy dramat jest tekstem użytkowym, czy pełnoprawnym gatunkiem literackim?
Dramat jest pełnoprawnym użytkowym gatunkiem literackim. Napisałem taką definicję, która łączy zawartą w pytaniu binarność. Zatem, dramat jest gatunkiem literackim, który pełnoprawnie można wykorzystać. Najczęściej w teatrze (ale nie tylko). Jest naczyniem i gliną jednocześnie, ramą i obrazem, dźwiękiem i ciszą, ruchem i zatrzymaniem, ziarnem i pustynią. Dlatego jest taki piękny. Dbajmy o niego.
Autorem pytań kwestionariusza jest Przemysław Pilarski.